Wederom waren de overwinningen schaars in de hoofdklasse, maar dat gold ook voor het aantal partijen. Drie partijen werden er gespeeld en Ton werd de winnaar van de avond.
In zijn geliefde klassieke spel voelde hij zich als een vis in het water en een gemakkelijke stand werd uiteindelijk een stand waarin Tiny een schijf moest offeren. Zeer snel daarna was het plet beslecht.
De andere twee partijen eindigde in remise. Hans en Guido maakte elkaar het leven niet al te zuur en Edwin en Frits leken vooral en strijd te voeren wie aan het einde van de partij het minste tijd had gebruikt. Het evenwicht werd nooit echt verbroken, ook niet in het tijdsverbruik.
In de eerste klasse daarentegen een winstpercentage van 75, het moet niet gekker worden. Rob wist vrij probleemloos zijn koppositie te handhaven door een gedegen overwinning op Kees, die met een bord vol materiaal schijven moest inleveren en de strijdbijl daarna begroef. Matthijs leek het tegen Dirk lange tijd droog te houden, maar een paar mindere zetten zorgde ervoor dat de aanvalsstand van Dirk in een stoomwals veranderde.
Michiel had blijkbaar een hoop geleerd van zijn nederlaag tegen Rob, want tegen Fokke ontstond een zelfde soort partij, waarin het al snel duidelijk was dat Fokke materiaal moest inleveren. Deze liet zich dit al snel niet meer bewijzen en reeds na tien (!) zetten gaf hij er de brui aan. Voor de enige remise van de avond waren de zwagers Leo en Peter verantwoordelijk. In een ouderwetse strijd om het centrum werd het evenwicht nog echt verbroken.