De hervatting van de competitie, na de korte winterstop, had voor van Stigt Thans niet beter kunnen verlopen. Het eerste won, niet onverwachts, met grote cijfers van hekkensluiter de Waarddammers. Dat alle titelconcurrenten echter kostbare punten verspeelden was een mooie bonus. Tel daar de grote overwinningen van het tweede en derde bij op en het is begrijpelijk dat bijna alle Schiedammers met een grote glimlach huiswaarts keerden.
Wedstrijden tussen de koploper en de nummer laatst uit de rangschikking zijn meestal niet heel spannend. En de wedstrijd van Stigt Thans 1 – De Waarddammers 1 was daarop geen uitzondering. De Schiedammers waren op volle oorlogssterkte en de gasten hadden ook nog wat invallers. Al snel stond het 6-0 en uiteindelijk liep de score op naar 16-4. Maar achteraf is toch niet helemaal duidelijk waar die zondvloed van zeven overwinningen nu precies vandaan zijn gekomen. Vadim Virny won na een blunder op de laatste zet. Niemand van de anderen won duidelijk vanuit de opening. Gantwarg had een interessante partij tegen een sterke tegenstander, maar het moest van ver komen. Toch was hij al na veertig zetten klaar en ruim op tijd voor de trein naar huis. Zijn tegenstander wikkelde namelijk af naar een dam voor twee stukken en gaf het resulterende eindspel direct op. Na gewone zetten was er helemaal niets aan de hand geweest.
Anton van Berkel had een klassiek middenspel. Meestal wint daarin de speler, die de meeste tempozetten heeft. Hij stond echter 8 zetten naar voren en desondanks won hij door simpele tempodwang via zogenaamde ’twee vleugelcontrole’. Daarbij bezet hij op beide vleugels het randveld in een verder symmetrische stand. De tegenstander moest materiaal geven bij gebrek aan zetten. Anton had het natuurlijk lang van te voren zien aankomen. Voor de tegenstander en de toeschouwers was dat eindresultaat nogal verrassend. Casper Remijer speelde Shvarzmanvariant. Dat is een systeem ontwikkeld door de viervoudig wereldkampioen. Het zwarte spel ziet er buitengewoon ongezond uit. Het blijkt in de praktijk mee te vallen. Een groot aantal witspelers hebben er zich echter op stuk gelopen. Ook ditmaal eindigde het in een afwikkeling naar een gunstig middenspel voor zwart, dat vanzelf won. Het is voor de witspeler niet eenvoudig om na een schijnbaar gewonnen opening over te schakelen op adequaat verdedigen.
Jitse Slump mocht tegen een van de drie gebroeders Verboon. Hij vlocht met enige regelmaat venijnige wendingen in de stand. Eventjes verrassend. Maar op dit niveau wordt zoiets gewoon gezien en ontweken. Het resultaat van al die schermutselingen was een iets beter middenspel, dat echter bijna vanzelf won. De afwikkeling naar een winnende dam is minder bekend, maar altijd verrassend. Hein Meijer won voor het eerst in lange tijd. In een volkomen gelijkstaand middenspel permitteerde de tegenstander zich het opspelen van een belangrijke steunschijf. Een krachtzet was voldoende. Feitelijk was de stand in een zet uit. Wit spartelde nog eventjes, maar voor de dertigste zet gaf hij op. Emre Hageman won eveneens. Met schijnoffers betwisten de spelers elkaar het centrum. Emre won deze strijd. De resulterende positie was echter houdbaar. Wit beschikte over de zogenaamde ‘waterlinie’. Dat is een opstelling, waarbij de finesses van de verdediger een schijnbaar dodelijke aanval langdurig in bedwang houdt. De tegenstander was echter ongeduldig en wikkelde te snel af naar het eindspel en kon met twee stukken achter direct opgeven.
Het werd zaterdagmiddag pas spannend toen de uitslagen van de concurrenten op de borden verschenen. Hijken – Huissen werd na tien remises 10-10 en WSDV ging met 11-9 onderuit bij Witte van Moort. Met nog drie wedstrijden te gaan heeft van Stigt Thans nu een gat van drie punten met Hijken en vier punten voorsprong op Huissen en WSDV. Heel zachtjes werd er al iets gefluisterd over een kampioenschap. Daarbij moet nog wel worden aangetekend dat de zware wedstrijden tegen WSDV en Huissen, uit in de laatste ronde, nog op het programma staan.
Voor partijen en analyses eerste tiental, zie http://www.luteyn.net/damclub/2023/indNa ex.html
Stand ereklasse, stand 1e klasse B
Het tweede boekte een uitstekende 13-7 overwinning op Hoogeveen en is daarmee gestegen naar de zesde plaats in de ereklasse. Hoogeveen moest één bord onbezet laten waarmee de thuisclub aardig in het zadel geholpen werd. Wel spijtig dat Damien Come Aligna onverrichterzake weer terug kon keren richting Parijs. Waldo Aliar behaalde een mooie overwinning en nam daarmee revanche op Rick Hakvoort, waarvan hij in het afgelopen NK nog had verloren. Thomy Mbongo loodste het schip tenslotte in veilige haven.
Her derde, dat wat degradatie zorgen kent, kon een overwinning tegen de reserves van de Waarddammers goed gebruiken. En de spelers slaagden daar glansrijk in. Mede door overwinningen van Kees Romijn, Ron Bolderheij, Tiny Mous en Hans Lansbergen viel de overwinning zelfs onverwachts groot uit, 11-5. Daarmee is het degradatiegevaar nog niet geweken, maar het team heeft weer wat ademruimte.
Van Stigt Thans – De Waarddammers 16-4
Vadim Virny (1515) – Peter de Hek (1262) 2-0 9
Anatoli Gantvarg (1515) – Shammie Kasnadi (1271) 2-0 2
Rob Clerc (1505) – Anton Kosior (1272) 1-1 4
Anton van Berkel (1448) – Peter Hartog (1211) 2-0 3
Ron Heusdens (1457) – Wim Kalis (1371) 1-1 10
Casper Remeijer (1383) – Theo de Swart (1317) 2-0 8
Jitse Slump (1514) – Thijs Verboon (1275) 2-0 5
Hein Meijer (1416) – Bart van Soest (881) 2-0 1
Frits Luteijn (1365) – Rik Verboon (1359) 0-2 6
Emre Hageman (1263) – Niels Verboon (969) 2-0 7
Van Stigt Thans 2 – HDC Hoogeveen 13-7
Geert Prinsen (1285) – Keita Desmet (1236) 1-1 9
Christian Niami (1411) – Klaas Leijenaar (1340) 1-1 6
Thomy Lucien Mbongo (1416) – Michel Stempher (1385) 2-0 5
Damien Come Aligna Messinga (1445) – niet opgekomen 2-0 1
Walter Thoen (1243) – Zainal Palmans (1394) 1-1 8
Peter van der Stap (1286) – Natalia Sadowska (1398) 1-1 3
Jeroen Kos (1340) – Nicole de Vries (1086) 1-1 7
Ton Burgerhout (1281) – Martijn Vissers (1355) 1-1 10
Waldo Aliar (1284) – Rick Hakvoort (1373) 2-0 4
Edwin de Jager (1277) – Roland Kreeft (1189) 1-1 2
Van Stigt Thans 3 – De Waarddammers 2 11-5
Mehmet Yöney (1195) – Herman Meyer (1276) 1-1 7
Hans Lansbergen (1206) – Wim Verschoor (1163) 2-0 8
Tiny Mous (1168) – Fred Roedolph (1165) 2-0 6
Guido van den Berg (1254) – Piet Trapman Sr. (1151) 1-1 4
Kees Romijn (1259) – Ad de Hek (1135) 2-0 2
Gerrit van Mastrigt (1212) – Joop Roedolph (1109) 0-2 3
Dirk van Schaik Sr. (1018) – Martin Nederlof (978) 1-1 1
Ron Bolderheij (836) – Ernst de Heer (969) 2-0 5