Wim Vrijland 1952 – 2014

wimvrijland-1

In de jaren zestig van de vorige eeuw diende zich een lichting van jeugdige dammers aan die een nieuwe wind liet waaien in de stoffige damwereld. Bij ons in Schiedam was het Wim Vrijland die de hegemonie doorbrak van de oudere heren die jarenlang de dienst uitmaakten. Broer Louis had het pad al enigszins geëffend, maar het was, naast andere jongeren, vooral Wim die de oude garde daadwerkelijk de genadestoot gaf. Het heeft bijvoorbeeld heel lang geduurd voordat Jo Onink zich neerlegde bij het feit dat er in Schiedam nieuwe tijden waren aangebroken.

In de tijd die daarop volgde, ontwikkelde Damclub Schiedam zich geleidelijk aan van een onbeduidend clubje in de allerlaagste klasse van de Rotterdamse onderbond tot een club die serieus mee ging tellen in de Nederlandse dammerij. Wim heeft hierin een heel belangrijke rol gespeeld. Het fenomeen rating was nog niet bekend, maar iedereen in Zuid-Holland en verre omstreken wist in die tijd ‘’Wim Vrijland, dat is een hele sterke’’. Zijn naam werd met ontzag uitgesproken. Wim is ook heel lang hét gezicht van Damclub Schiedam geweest. Als je Schiedam hoorde, dacht je aan Vrijland.

Ook toen de club zich in de landelijke top ging manifesteren bleef Wim een van de steunpilaren van het eerste tiental. Ik heb het niet na kunnen kijken, maar ik denk dat Wim vanaf 1969 tot 2006 min of meer onafgebroken in het eerste tiental heeft gespeeld en vele malen een beslissende rol heeft gespeeld op cruciale momenten in de successen van de vereniging.

Met sponsoring en het halen van betaalde, vreemde spelers naar de club heeft Wim nooit zo veel op gehad. Hij was een echte clubman die het liefst te maken had met trouwe, netjes contributie betalende leden. Naast de opkomende concurrentie en de druk van het moeten presteren, heeft het gemis aan echte clubliefde bij zijn nieuwe teamgenoten zeker een grote rol gespeeld bij zijn keuze zich niet meer voor het eerste tiental beschikbaar te stellen. Wel is hij zich altijd met hart en ziel blijven inzetten voor het tweede tiental, dat hij, misschien wel terecht,  zag als het eigenlijke eerste team van Damclub Schiedam.

Meer nog dan een wedstrijdspeler, was Wim een zeer groot liefhebber van het spel. En nog meer in het bijzonder van het eindspel. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo gemakkelijk met het Fischer-systeem, maar als er vroeger een interessant eindspel op het bord kwam, al was het maar met minieme kansen, dan ging Wim er nog eens op zijn gemak voor zitten. Dan moest je oppassen!

Als componist en oplosser van vooral eindspellen had Wim misschien niet zo’n grote naam als zijn broer Louis, maar ik ben er zeker van dat in veel composities van Louis de hand van Wim terug te vinden is.  ‘Spelen met het spel’, daar ging het Wim om. En dat deed hij, vooral in zijn rustige, eigen omgeving.

Bestuurlijke ambities heeft Wim nooit gehad. Wel heeft hij zich gedurende lange tijd met groot enthousiasme ingezet als redacteur van ons toenmalige clubblad  ‘Rond Zwart Wit’. Vooral samen met Joop Smit. Ook correspondentiedammen is lange tijd een liefhebberij van hem geweest.

Wim was, zoals zo veel dammers, een eigenzinnig en principieel man. Als hij iets vond, dan was hij daar moeilijk vanaf te brengen. Zeker de laatste decennia was Wim geen groot feestbeest meer, wat bepaald niet wil zeggen dat hij ongezellig was.  Hij had een enorm  gevoel voor humor en je kon vreselijk met hem lachen.

Zijn vrienden zocht hij graag zelf uit. Persoonlijk denk ik met weemoed terug aan de zeventiger jaren toen Wim en ik, allebei nog vrijgezel, een hechte vriendschap hadden. We hebben samen heel veel gedamd en muziek geluisterd. Meestal op de zolderkamer van zijn ouderlijk huis aan het Rubensplein in Schiedam. Wim heeft mij toen als broekie niet alleen ingewijd in de echte damwereld, maar ook mede mijn muzikale smaak gevormd.

Wim is natuurlijk veel en veel te vroeg gestorven. Gelukkig heeft hij door zijn vroegpensioen nog een aantal jaren gehad om samen met Wil te genieten van een verdiende vrije tijd. Toen de ziekte zich openbaarde die het begin van het onvermijdelijke einde aankondigde, heeft Wim op bewonderenswaardige wijze in zijn lot berust. Tot de laatste dagen was hij helder en had hij nog een goed contact met zijn familie en naaste vrienden.

We zullen Wim heel erg missen.

Leo Mous (secretaris Damclub Van Stigt Thans)

wimvrijland-3 wimvrijland-4 wimvrijland-5
Wim aan zet tegen Vadim Bulat in de match Schiedam – Minsk (1990)
Dit bericht is geplaatst in Actueel. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.